هم میهن نوشت: در کنار فقر مسکن که دربرگیری آن به ۵۵ درصد از خانوار‌های کشور رسیده است؛ ۲۰ درصد از خانوار‌ها نیز درگیر پدیده بدمسکنی هستند. محرومیت‌هایی مثل عدم دسترسی به آب آشامیدنی سالم، سرویس بهداشتی، فضای کافی برای زندگی، مسکن با مصالح بادوام و عدم وجود امنیت تصدی، از ویژگی‌های بدمسکنی است. براساس این تعاریف و با توجه به اینکه حداقل فضای مناسب برای دریافت مجوز ساخت از شهرداری ۳۵ متر است؛ مسکن با متراژ کوچک‌تر در ردیف بدمسکنی‌ها قرار می‌گیرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به این ترتیب طرحی که اخیراً با عنوان مسکن ۲۵ متری مطرح شده، می‌تواند تعداد افراد بدمسکن را اضافه کند. در حال حاضر محاسبات وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی نشان می‌دهد در مناطق شهری ۱۲درصد و در مناطق روستایی ۴۳درصد از خانوار‌ها بدمسکن هستند. بالاترین نرخ بدمسکنی متعلق به استان‌های هرمزگان، سیستان‌وبلوچستان و گیلان به ترتیب با ۶۳، ۵۷ و ۵۱ درصد بوده و از میان شاخص‌های محرومیت مسکن شایع‌ترین شاخص مربوط به مصالح بی‌دوام است. دفتر مطالعات رفاه اجتماعی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی معاونت رفاه اجتماعی در گزارشی تاکید کرد؛ براساس تعریف برنامه اسکان بشر سازمان ملل متحد، فقر مسکن به معنای سکونت
خانوار در «مناطق زاغه‌نشین» و «سکونتگاه‌های غیررسمی» یا به‌طورکلی عدم برخورداری خانوار از «مسکن مناسب» است. در گزارش وزارت راه و شهرسازی آمده که در ایران از واژه «بدمسکنی» به جای کلمه «زاغه‌نشین» استفاده می‌شود. مناطق زاغه‌نشین مناطقی هستند که در آن ساکنان دچار یک یا چند مورد از «محرومیت‌های (فقر) مسکن» می‌شوند. سه معیار اصلی برای شناسایی سکونتگاه‌های غیررسمی نیز «تصرف غیررسمی»، «عدم برخورداری از امکانات شهری» و قرار گرفتن در مناطق پرخطر جغرافیایی (مسیل، گسل و مانند آن) و فاقد مجوز شهرداری است. در هر صورت مسکن مناسب چیزی فراتر از یک چهاردیواری است؛ به‌طوری‌که کمیته حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی سازمان ملل متحد در مورد حق داشتن مسکن مناسب به عنوان حق زندگی در جایی با امنیت، آرامش و عزت تأکید دارد. مسکنی مناسب است که امنیت قانونی تصدی داشته باشد، مقرون‌به‌صرفه باشد (سهم مسکن از
هزینه خانوار زیر ۳۰ درصد)، دارای فضای کافی باشد، در شرایط سرما و گرما قابل سکونت باشد، با نیاز‌های افراد خاص (معلولین و مانند آن) مناسب‌سازی شده باشد، دسترسی به موقعیت‌های شهری داشته و در نهایت متناسب با ویژگی‌های فرهنگی هر کشور باشد. همچنین آن دسته از جمعیت که به لحاظ مسکن در موقعیت مناسبی نبوده و باید برای ارتقای آن تلاش شود، افرادی هستند که دارای این دو موقعیت هستند.
۱- بدمسکن: درصد افرادی که در واحدهای بدمسکن زندگی می‌کنند برابر است با افرادی که حداقل در یکی از ابعاد مسکن (دسترسی به آب، دسترسی به سرویس بهداشتی، مکان زندگی کافی، مسکن بادوام و امنیت تصدی) دچار محرومیت هستند.
۲- عدم دسترسی به خانه‌های مقرون‌به‌صرفه: درصد افرادی که سهم مسکن بیش از ۳۰ درصد هزینه‌های آنهاست. در هر صورت براساس محاسبات صورت‌گرفته در وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی براساس تعاریف جهانی در حدود ۲۰ درصد از خانوار‌های کشور، بدمسکن (دچار حداقل یک محرومیت ازابعاد مسکن) هستند که این مقدار در مناطق شهری ۱۲ درصد و در مناطق روستایی ۴۳ درصد است. بالاترین نرخ بدمسکنی در کشور شامل استان‌های هرمزگان، سیستان‌وبلوچستان و گیلان بوده و همچنین از میان شاخص‌های محرومیت مسکن (شاخص‌های بدمسکنی) شایع‌ترین شاخص در کشور ما، مصالح بی‌دوام مسکن است. براساس تعاریف، جمعیتی که دارای محرومیت مسکن بالا هستند یعنی دو محرومیت مسکنی یا بیشتر دارند جزو گروهی با نرخ فقر شدید مسکن قرار می‌گیرند. ۷۹ درصد از تهرانی‌ها مسکن مقرون‌به‌صرفه ندارند یکی از عوامل بروز پدیده بدمسکنی، افزایش فقر مسکن و عدم استطاعت خانوار‌ها در تامین هزینه‌های مسکن است. شاخص هزینه مسکن در هزینه خانوار و طول دوره انتظار در ایران ۵/۲ برابر مقدار جهانی این شاخص‌ها است که نشان‌دهنده فشار بالای هزینه‌های مسکن بر خانوار‌های ایرانی است. همچنین، نرخ عدم برخورداری از مسکن مقرون‌به‌صرفه و بدمسکنی به طور معناداری در بین «فقرا» و «خانوار‌های زن سرپرست» بالاتر است. ۳۰ درصد از فقرا دچار بدمسکنی و ۴۱ درصد از آنها از مسکن مقرون‌به‌صرفه برخوردار نیستند. از طرفی نسبت خانوار بدون کودک عدم برخوردار از مسکن مقرون‌به‌صرفه به خانوار‌های دارای کودک ۷/۱ برابر است. براساس آخرین آمار وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، این آمار برای استان تهران با ۷۹ درصد خانوار نرخ بالای عدم برخورداری از مسکن مقرون‌به‌صرفه را نشان می‌دهد. دفتر اسکان بشر سازمان ملل متحد (هبیتات) دو معیار را برای فقر مسکن تعریف کرده است؛ اولین معیار، عدم‌برخورداری محل سکونت افراد یا مسکن خانوار از امکانات حداقلی یک واحد مسکونی معمولی است و معیار دوم، اختصاص بیش از ۳۰درصد سبد هزینه‌ای خانوار‌ها به هزینه تامین مسکن است. چندی پیش دو گزارش از مرکز پژوهش‌های مجلس و همچنین دفتر مطالعات رفاه اجتماعی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی معاونت رفاه اجتماعی منتشر شد که هر کدام به بحث فقر مسکن پرداخته بودند و نکات و آمار و ارقام آنها نشان می‌داد که در دهه ۹۰ حدود ۲۰درصد به افرادی که دچار فقر مسکن دچار بودند اضافه شده و این رقم در انتهای این دهه به ۵۵درصد رسیده است. فقر مسکن ۵۵ درصدی در گزارشی که مرکز پژوهش‌های مجلس با عنوان «عملکرد احکام قانون برنامه پنج‌ساله ششم توسعه در حوزه تامین مسکن اقشار کم‌درآمد» ارائه کرده، ۵۵ درصد خانوار‌ها از «مسکن مناسب و در استطاعت» محروم هستند. براساس این گزارش، در ابتدای دهه۹۰ معادل ۳۳درصد کل خانوار‌ها دچار فقر در مسکن بودند که در پایان آن دهه، تورم بالا، بی‌ثباتی متغیر‌های اقتصادی و افت درآمد سرانه و همچنین پافشاری سیاستگذار بر «سیاست نادرست برای تامین مسکن» باعث شد تا دسترسی اقشار کم‌درآمد به مسکن مناسب از بین برود و رفاه ملکی کل خانوار‌ها آسیب ببیند. همچنین در گزارش این مرکز آمده که در سال ۱۴۰۰ عدم دسترسی خانوار‌های ایرانی به مسکن در استطاعت ۵۵ درصد بود، درحالی‌که این رقم در سال ۱۳۸۴ برابر با ۲۴درصد کل خانوار‌های ایرانی بوده است که معنی آن این است که بیش از نیمی از خانوار‌های ایرانی به مسکن مناسب دسترسی ندارند. برهمین اساس قیمت هر مترمربع مسکن در شهر تهران در آذرماه ۱۴۰۱ نسبت به ۵ سال گذشته در ماه مشابه یعنی آذر ۱۳۹۶، بیش از ۸۴۴درصد افزایش داشته است. همچنین در کل خانوار‌های شهری، شاخص قیمت مسکن در آذر ۱۴۰۱ نسبت به آذر ۱۳۹۶ حدود ۲۴۷درصد رشد داشته که در همین بازه شاخص کل قیمت‌ها برای خانوار‌های شهری ۴۰۳درصد افزایش یافته است. آنچه گزارش مرکز پژوهش‌ها نشان می‌دهد این است که برنامه ششم توسعه دولت را مکلف کرده بود تا فقر و نابرابری در بازار مسکن به‌خصوص برای گروه‌های کم‌درآمد را کاهش دهد و دولت را مکلف کرده بود یک میلیون و ۷۵۰هزار واحد مسکونی شهری و روستایی برای گروه‌های کم‌درآمد بسازد، اما در نهایت تنها ۲۱درصد از این برنامه محقق شد. مرکز پژوهش‌های مجلس در نهایت این نتیجه را گرفته: «با این عملکرد عملاً رفاه خانوار‌های کم‌درآمد به شدت تحت‌تاثیر قرار گرفته و افول کرده است و سیاست‌های مسکن نیز عمدتاً کم‌اثر و بی‌اثر بوده است. این در حالی است که گام اول برای حل بحران مسکن، مهار تورم و ثبات‌بخشی به اقتصاد و سپس اعمال سیاست‌های مؤثر در راستای اجرای برنامه‌های مسکن اجتماعی به‌خصوص مسکن استیجاری است.» هزار راه نرفته گزارش‌های مرکز پژوهش‌ها و وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی نشان می‌دهد که کشور در حوزه مسکن دچار مشکلات عدیده‌ای است و حتی اگر تورم مهار شود یا دولت‌ها براساس قوانین توسعه کشور حرکت کنند و به ساخت‌وساز
خانه و سرپناه بپردازند، باز هم پدیده «بدمسکنی» به‌راحتی حل نخواهد شد. دولت به دنبال ساخت «انبوه‌سازی» است تا مشکل را به‌گونه‌ای حل کند، شهرداری تهران به خیال آنکه با ایجاد «قرارگاه» می‌تواند تهرانی‌ها را صاحبخانه کند وارد بازار مسکن شده و در این میان نیز نهاد‌هایی هستند که از مسکن ۲۵متری می‌گویند که خود این مسکن‌ها نیز مصداقی برای بدمسکنی است. اهداف برنامه محقق نشد هر چند در برنامه‌های توسعه قبلی اهدافی در بخش مسکن تعریف شده بود، اما دولت‌ها نتوانستند به این اهداف جامه عمل بپوشانند. بخشی از احکام قانون برنامه ششم توسعه کشور به تأمین مسکن اقشار کم‌درآمد و رفع فقر سکونتی آنها معطوف بوده است، به‌عنوان نمونه براساس ماده ۸۰ این قانون، دولت مکلف شد نسبت به تدوین برنامه مسکن حمایتی (با هدف کمک به ساخت و خرید مسکن ملکی و مسکن اجتماعی) با هدف کمک به ساخت مسکن استیجاری، پرداخت کمک‌هزینه اجاره و وام قرض‌الحسنه ودیعه مسکن برای تأمین مسکن گروه‌های کم‌درآمد در سال اول قانون برنامه اقدام کند که عملکرد قابل‌ارائه‌ای نداشته است. یا براساس ماده ۵۹ این قانون باید تا پایان دوره اجرای قانون برنامه ششم بیش از یک میلیون واحد مسکن روستایی احداث می‌شد که از این تعداد تنها ۳۷۱ هزار واحد در حال ساخت یا اتمام یافته است. این گزارش عنوان می‌کند که در سالهای اخیر، تورم بالا و بی‌ثباتی در متغیر‌های کلان اقتصادی، مهمترین مانع سیاستگذاری در این حوزه بوده است. ساخت «مسکن ۲۵متری» یا به گفته باقرپور «مسکن اقتصادی» از آن طرح‌های پرسروصدایی بود که مسئولان بخش‌های مختلف را به واکنش و تکذیب وا داشت. خشایار باقرپور، مدیرعامل اتحادیه تعاونی‌های عمرانی تهران که مبدع این طرح است، در گفتگو با هم‌میهن، ساخت اینگونه مسکن‌ها را اجتناب‌ناپذیر دانسته که می‌تواند مشکل بی‌سرپناهی زوج‌های جوان را حل کند. هر چند او تاکید دارد که این خانه‌ها را به صورت مبله تحویل خواهد داد و زوج‌ها می‌توانند پول جهیزیه را پس‌انداز کنند، اما متراژ کم آن و حذف قسمتی از خانه مانند «هال و پذیرایی» و استفاده از یک مکان اشتراکی با همسایه‌ها برای دعوت از مهمانان قطعاً با فرهنگ و شیوه زندگی ما ایرانی‌ها همخوانی ندارد. مشکل دیگر این است که براساس قوانین به خانه ۲۵متری مجوز ساخت داده نمی‌شود، اما با این حال باقرپور به گرفتن مجوز مجتمع‌های اقامتی امید بسته و می‌گوید به محض گرفتن آن، کار ساخت را شروع خواهد کرد. او بسیاری از ایرادات گرفته‌شده از طرح را قبول نکرد و در این گفتگو تاکید داشت که با ساخته شدن مسکن اقتصادی انتقادات از آن فروکش خواهد کرد و اگر به یک زوج جوان که مسکن ندارند بگویید می‌خواهید در یک خانه ۴۰متری مستاجر باشید یا مالک یک خانه ۲۵متری باشید، دومی را انتخاب می‌کنند.
*شهریور بود که شما بحث ساخت مسکن ۲۵متری را مطرح کردید. دولت و شهرداری واکنش نشان دادند، اما شما در مهرماه دوباره این موضوع را گفتید و عنوان کردید ۲هزار مسکن خواهید ساخت. چه شد که به فکر ساخت مسکن ۲۵متری افتادید؟ ما به‌دنبال ساخت مسکن اقتصادی هستیم و حسب نیاز بازار و اینکه قدرت خرید بسیار کاهش پیدا کرده، بتوانیم یک محصول ارزان‌قیمت را به دست مصرف‌کننده برسانیم. گزارش‌های مرکز آمار نیز از عمیق‌ترین رکود در بازار مسکن خبر می‌دهد تا جایی که در یک ماه فقط ۳ هزار واحد مسکونی معامله شده که نشان از کاهش قدرت خرید است. البته ما یک جامعه هدف مشخصی را برای این طرح تعریف کردیم و به دنبال ارزان‌سازی با کاهش کیفیت نیز نبودیم. جامعه هدف ما زوج‌های جوان هستند یعنی یک خانواده با بُعد دونفر، در نقشه‌های ساختمانی مورد نظر ما واحدهای ۲۵، ۳۰ و ۳۵ وجود دارد که ۲۵متری آن رسانه‌ای شد. به این نکته باید توجه داشت که بزرگترین معضل ازدواج جوانان، تامین مسکن است و بازار اجاره‌بها به‌صورت کامل از کنترل خارج شده است و همین شد که ما این طرح را مطرح کردیم. در این میان نیز اینگونه مطرح شد که، چون دولت در رسیدن به شعار خود که ساخت یک میلیون مسکن در سال بود کم آورده، طرح مسکن ۲۵متری را مطرح کرده‌اند که باید اعلام کنم این موضوع هیچ ربطی به طرح‌های دولتی ندارد و به‌عنوان یک شرکت تعاونی کار خود را می‌کنیم و کار ما اصولاً یک طرح کلان محسوب نمی‌شود. تکذیبیه‌هایی که از سوی دولت صادر شد هم به نظر من طبیعی بود و ما هم این تکذیبیه‌ها را تایید می‌کنیم، چون بحث مسکن‌های بامتراژ کم، قبلاً نه در وزارت راه مطرح شده بود و نه در شهرداری و شورای شهر، بلکه بحث آیین‌نامه‌ها و قوانین مطرح بود که آیین‌نامه ساختمان و آنچه که فعلاً تا سال ۱۴۰۵ معتبر است، ما را از ساخت آپارتمان زیر ۳۵متر منع کرده و برای هر نفر سرانه ۵/۱۷ متر را در نظر گرفته است. به علاوه اینکه باید تامین پارکینگ هم صورت بگیرد.
*پس چرا انقدر اصرار دارید که مسکن ۲۵متری بسازید؟ مثلاً چرا سعی نمی‌کنید با هماهنگی با اصناف دیگر، مصالح و آهن و تجهیزات ساخت مسکن را با قیمت ارزان‌تر بخرید تا بتوانید مسکن ۵۰متری بسازید؟ چنین امکانی تعریف نشده و فولاد و سیمان یک بخشی از هزینه‌های تولید هستند. مثلاً ما نمی‌توانیم حقوق و دستمزد کارگر و یا مصالح نازک‌کاری که حجم بسیار بالایی از هزینه‌ها را شامل می‌شود، کاهش دهیم. هم‌اکنون نیز بر سر عرضه فولاد و سیمان در بورس دعوا است، حالا این وسط بگوییم مثلاً سیمان را نصف قیمت به ما بدهید؟ واقعیت این است که اگر ما بخواهیم مسکنی با یک معماری معمولی بسازیم که با استاندارد داخلی ساخته شده باشد نه حتی استاندارد جهانی، عملاً بالای متری ۳۰میلیون تومان خواهد بود آن هم بدون هزینه زمین و جواز آن. راحت اعلام کنم ما نمی‌توانیم خانه‌ای را با متری ۱۰میلیون تومان بسازیم.
*شما اعلام کردید خانه ۲۵متری نزدیک به یک میلیارد تومان خواهد بود. این مقدار هزینه ساخت است یا قیمتی که خریدار باید خانه را بخرد؟ برآورد ما این است که هزینه ساخت به علاوه تجهیز و مبلمان کامل البته با شاخص‌های امروز نزدیک به یک میلیارد تومان باشد. البته ما نمی‌فروشیم، چون تعاونی هستیم بلکه مستقیماً با سرمایه اعضا برای خود آنها مسکن تهیه می‌کنیم پس اصولاً با قیمت بازار کاری نداریم. ما برآورد کردیم که در پروسه صنعتی‌سازی، هزینه ساخت به علاوه تجهیز را ملاک قرار دهیم. ما در تجهیزات و مبلمان هم ورود پیدا کردیم و این واحدها با تجهیزات کامل تحویل داده خواهد شد و مصرف‌کننده نهایی فقط با لباس‌های خود وارد آپارتمان می‌شود و قرار نیست هیچ چیزی با خودش بیاورد.
*خب در واحد ۲۵متری جایی هم وجود ندارد که بخواهد امکانات با خودش بیاورد و مثلاً میز ناهارخوری بگذارد... این آپارتمان‌ها مبلمان، کمد، تلویزیون، یخچال، ظرف و ظروف و... خواهد داشت. ولی واقعاً خانه به‌عنوان محل زندگی به این معنی نیست. در خانه ۲۵ متری امکان بسیاری از کار‌ها وجود ندارد. زوج‌ها باید از دعوت مهمان صرف‌نظر کنند و به خانه‌شان فقط به چشم محل خواب نگاه کنند. شما نباید انسان را ربات ببینید... ما مهمان را به فضای اشتراکی ارجاع دادیم و زوج‌ها هر زمان مهمان داشته باشند، از فضا‌های پذیرایی به صورت تایمی و با هماهنگی قبلی استفاده می‌کنند. بله، در فضای ۲۵متری نمی‌توان مهمان دعوت کرد، ولی یک زوج جوان می‌تواند در آن زندگی کند. مگر کسانی که در خانه خود یک پذیرایی بزرگ دارند چقدر از آن استفاده می‌کنند؟ واقعاً هیچ و بیشتر از اتاق و آشپزخانه استفاده می‌شود.
*ولی شما دارید یک بخش از خانه را حذف می‌کنید... مگر در آیین‌نامه ساختمان‌سازی، تامین پارکینگ برای ساختمان ۳۵متری وجود ندارد؟ اما در آنجا هم پذیرایی حذف شده است. خب برای همین از سوی مردم هم استقبال نشد و آپارتمان ۳۵متری نداریم. نه بحث پارکینگ است در حالی‌که نصف مردم تهران خودرو ندارند و من درخواست دارم که این آیین‌نامه را مورد بازبینی قرار دهند. یک پارکینگ ۳۰ متر به بنا اضافه می‌کند و اینجاست که ساخت واحد ۳۵متری توجیه پیدا نمی‌کند و سازنده سود را ساخت واحد ۱۲۰متری می‌بیند. ما قرار است از مجوز مجتمع‌های اقامتی استفاده کنیم که به ازای هر ۶ واحد یک پارکینگ تعبیه شده است. قطعاً فردی که در خانه ۱۲۰ متری زندگی می‌کند می‌گوید این خانه‌ها برای زندگی مناسب نیست، اما اگر به یک زوج جوان که مسکن ندارند بگویید می‌خواهید در یک خانه ۴۰متری مستاجر باشید یا مالک یک خانه ۲۵ متری باشید، دومی را انتخاب می‌کند.
*اما من همین فردا می‌توانم با یک میلیارد تومان یک خانه اجاره کنم، ولی شما حداقل ۱۴ ماه بعد آن هم بعد از گرفتن مجوز ساخت، خانه را تحویل خواهید داد... خب بروید یک خانه ۴۰متری اجاره کنید و وقتی خانه آماده شد آن را تحویل بگیرید. من که نمی‌توانم در خصوصی‌ترین تصمیمات افراد دخالت کنم. باید واقعیت‌ها را دید، ما هم قرار نیست معضل همه جوانان را حل کنیم، من فکر می‌کنم اگر ایده ما اجرایی شود دیدگاه مردم و مسئولان متفاوت خواهد شد. وقتی استطاعت جامعه به جایی رسیده که قدرت خرید مسکن را از دست داده، چه باید کرد؟ این را هم در نظر داشته باشید که معضل مسکن، یک معضل جهانی است و اکثر کشورهای جهان با آن مواجه هستند.
*ولی قبول کنید چنین خانه‌ای با فرهنگ ما ایرانی‌ها سازگار نیست. حتی امکان فرزندآوری را هم کم می‌کند... ببینید، وقتی در یک خانه ۲۵متری خیلی از دغدغه‌ها حذف می‌شود و امکان پس‌انداز پیدا می‌کنید اتفاقاً راحت‌تر می‌توانید فرزندآوری کنید و مسکن اقتصادی می‌تواند آرامش ذهنی برای زوج‌ها ایجاد کند.
*دقیقاً چه زمانی شروع به ساخت می‌کنید؟ تا قرارداد زمین نهایی نشود و تا زمانی که پروانه ساختمان داده نشود، ورود پیدا نمی‌کنیم؛ به این دلیل که در شروع باید از طرح‌مان مراقبت کنیم. ممکن است قرارداد مشارکت ساخت را با زمینی ببندیم، اما شهرداری همان مجوز اقامتی را هم به ما ندهد. به محض اینکه مجوز‌ها صادر شود استارت می‌زنیم. کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: تکذیب ساخت خانه ۲۵ متری در تهران واکنش چمران به ساختن خانه های ۲۵ متری در تهران جزئیات ساخت مسکن ۲۵ متری در یک منطقه تهران/ این طرح هیچ ارتباطی با طرح های مسکن سازی دولت ندارد پدیده‌ای جدید در معماری ایران؛ خانه‌های ۲۵ متری؟ آیا این خانه‌ها ساخته می‌شوند؟ مردم بخرند یا نخرند؟ (فیلم) خانه های ۲۵ متری آن ور آب! (عکس) ساخت مسکن ۲۵ متری ممنوع می‌شود
منبع: عصر ایران
کلیدواژه: مسکن
مسکن اقتصادی
مسکن ۲۵ متری
مسکن مقرون به صرفه
کار و رفاه اجتماعی
خانوار های ایرانی
درصد از خانوار ها
عدم برخورداری
مرکز پژوهش ها
قانون برنامه
محرومیت مسکن
مسکن اقتصادی
کم درآمد
ساخت مسکن ۲۵
کل خانوار ها
مسکن ۲۵متری
خانه ۲۵متری
وزارت تعاون
نشان می دهد
تامین مسکن
مسکن مناسب
آیین نامه
فقر مسکن
هزینه ها
یک خانه
۳۰ درصد
۲۵ متری
شاخص ها
۵۵ درصد
خانه ها
خانه ۲۵
زوج ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا
منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۸۲۹۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نبود زمین برای ساخت مسکن، چالش این روزهای مددجویان و کمیته امداد
یکی از خدمات کمیته امداد به مددجویان تحت پوشش ساخت مسکن برای افراد واجد شرایطی است که فاقد مسکن هستند.
شهرستان بابل که به عنوان بزرگترین و پرجمعیت ترین شهر مازندران محسوب می شود، ۸۶۰ خانواده تحت پوشش این نهاد مستاجر هستند که از این تعداد ۶۰۰ خانواده فاقد زمین هستند، تا کمیته امداد بتواند برای آنها مسکن بسازد. کمیته امداد با همکاری بسیج سازندگی، سپاه و حمایت دولت بدون هیچ محدودیتی برای خانواده های تحت پوششی که دارای زمین و پروانه ساخت داشته باشند مسکن می سازد.
خانه های احداثی کمیته امداد ۵۶ متری است و با کمک بلاعوض، یک میلیارد ریالی و پرداخت تسهیلات چهار میلیارد ریالی با کارمزد ۴ درصد برای این مددجویان خانه احداث می شود.
کمیته امداد که به طور جدی و بدون هیچ محدودیتی پیگیر خانه دار شدن مددجویان تحت پوشش خود می باشد، شرط واجب زمین و پروانه ساخت ۲ اولویت و پیش نیاز تحقق این مهم است.
تعدادی از مددجویان کمیته امداد که فاقد زمین هستند، نمی توانند از خدمات و حمایت های لازم ارائه شده از سوی کمیته امداد، سپاه و دولت برای خاندار شدن بهره مند شوند.
با توجه به افزایش قیمت زمین به خصوص در مناطق روستایی امید به خانه دار شدن برای این مددجویان به یک آرزو تبدیل شد.
تعدادی از خانواده های مددجو، دارای زمین هستند اما بخاطر اینکه این زمین ها خارج از بافت روستا واقع شد، امکان صدور پروانه ساخت برای این زمین ها وجود ندارد.
مددجویان کمیته امداد بابل برای تحقق رویای خود دست نیاز به سوی خیرین دراز کردند، تا خیرین بابلی که در کشور از جمله برترین ها هستند برای تامین زمین این مددجویان کمک کار باشند.
مددجویان که بر این باورند خیرین بابلی در بخش بهداشت و درمان، آموزش و پرورش و مدرسه سازی سرمایه گذاری های ارزشمندی انجام دادند در این حوزه هم با تشکیل یک مجمع خیرین کمک کار باشند.
در سال گذشته ۳۵ واحد مسکونی برای مددجویان تحت پوشش کمیته امداد بابل که دارای زمین و پروانه ساخت بودند خانه احداث و به آنها تحویل شد و از طرف دیگر در سال جاری ۵۳ واحد برای این مددجویان در حال ساخت است، و تعدادی از واحدها پیشرفت فیزیکی آن بالای ۹۰ درصد است.
یکی از مددجویان تحت پوشش کمیته امداد بابل بیان داشت: در سالهای اخیر قیمت زمین در روستاها افزایش چشم گیری داشته است که خرید زمین را از توان مالی مددجو خارج کرد.
رمضان عابدی اظهار داشت: در روستاهای بابل کمترین قیمت زمین متری حدود۵۰ میلیون ریال است که خرید زمین برای ما غیر ممکن است.
وی با بیان این مطلب که در حاشیه جنگل در جنوب بابل در بخش بندپی شرقی این شهرستان سکونت دارد، خاطرنشان کرد: با توجه به اینکه زمین ما خارج از بافت روستایی محسوب می شود دهیاری روستا مجوز صدور پروانه ساختمان را صادر نمی کند.
عابدی بیان داشت: تقاضای ما از مسوولان آن است تا کمک کنند زمین های مددجویان واجد شرایط ساخت مسکن زمین آنها داخل بافت قرار گیرد تا بتوانیم از بسته حمایتی که برای ساخت مسکن در نظر گرفته شد بهره مند شویم.
این مددجوی کمیته امداد با بیان این نکته که اگر این امکان وجود ندارد که زمین در داخل بافت روستایی قرار گیرد، ادامه داد: در شرایط کنونی دست نیاز ما به سوی خیرین است تا با تامین زمین آرزوی دیرینه خانه دار شدن مددجو محقق شود.
عابدی تصریح کرد: با توجه به کهولت سن دیگر توانی برای کارکردن وجود ندارد و اگر زمین تامین شود، از فرصت بسیار خوب پیش آمده برای خانه دار شدن بهره مند خواهیم شد.
انبوه سازی گره گشا است
رئیس کمیته امداد بابل در این خصوص بیان داشت: با توجه به مشکل تامین زمین برای برخی از مددجویان تحت پوشش فاقد مسکن انبوه سازی در این حوزه گره گشا است.
احمد نیک پی اظهار داشت: اگر بتوانیم با استفاده از ظرفیت خیرین زمینی تهیه کنیم که با انبوه سازی برای مددجویان مسکن ساخته شود، صرفه جویی های خوبی در تهیه زمین و ساخت مسکن خواهد شد.
منبع: ایرنا
وی ادامه داد: با توجه به ظرفیت ممتاز خیرین بابلی که در کشور کم نظیر هستند ورود آنها برای تامین زمین برای ساخت مسکن مددجویان یک یک نیاز جدی است.
نیک پی خاطرنشان کرد: به جای تهیه زمین برای هر خانواده ی فاقد مسکن تحت پوشش این نهاد، درصدد آن هستیم با تهیه یک قطعه زمین چند واحد در آن احداث شود که این کار هزینه ساخت را کاهش می دهد و از طرف دیگر مشکل تهیه زمین هم کمتر خواهد شد.
رئیس کمیته امداد بابل با بیان این که در یک سال اخیر ۳۵ واحد مسکونی تحویل مددجویان کمیته امداد بابل شد، گفت: ۵۳ واحد مسکونی دیگر در سال جاری تکمیل و تحویل مددجویان تحت پوشش این شهرستان خواهد شد.
خانه معطل زمین
احمد نیک پور افزود: خانه های ساخته شده برای مدد جویان کمیته امداد ۵۶ متری است که بعد از تکمیل نهایی تحویل این خانواده ها خواهد شد.
وی اظهار داشت: برای احداث این واحدهای مسکونی یک میلیارد ریال کمک بلاعوض به خانواده ها پرداخت می شود و مابقی با ارائه تسهیلات با کارمزد چهار درصد تامین می شود.
رئیس کمیته امداد بابل اضافه کرد: هر خانواده مدد جویی که زمین داشته باشد و بتواند پروانه ساخت بگیرد کمیته امداد، با همکاری سپاه و دولت برای آنها مسکن می سازد.
نیک پور ادامه داد: دولت در قالب طرح نهضت ملی مسکن حمایت های خوبی ارائه می کند که خانواده های مددجویی که واجد شرایط هستند می توانند از آن بهره مند شوند.
وی با بیان این که، خانه ای که کمیته امداد با همکاری سپاه و دولت برای مددجویان احداث می کند به طور حتمی باید داخل بافت و دارای پروانه باشد، خاطرنشان کرد: در حال حاضر تامین زمین برای مدد جویان تحت پوشش به یک مشکل جدی تبدیل شد.
این مقام مسوول تصریح کرد: ۸۶۰ مددجوی کمیته امداد بابل مستاجر هستند که از این تعداد ۶۰۰ خانواده مشکل تامین زمین دارند.
شهرستان بابل ۹ هزار و ۶۰۰ خانواده مددجوی تحت پوشش کمیته امداد دارد که به صورت ماهانه بیش از ۹۰ میلیارد ریال مستمری دریافت می کنند.
باشگاه خبرنگاران جوان استان ها استان‌ها
ام فهد، زن مشهور عراقی کیست و چرا کشته شد؟